Veel boeren zitten met asbestdaken die vroeg of laat vervangen moeten worden. Een kostbare operatie waar ze niet op zitten te wachten. In Bunne kreeg melkveehouder Ger Ensing hulp van verzekeraar Univé.
,,Op een gegeven moment maak je je wat zorgen om die asbestdaken. We werken onder die daken. En je vraagt je af: is het wel goed en gezond’’, zegt Ensing aan de koffie bij de vestiging van zijn bedrijf in Bunne. ,,Er was natuurlijk al jarenlang onrust en druk van de overheid, die steeds zei: asbest is ongezond en moet weg. Bovendien kwam de zonne-energie op. Dat is duurzaam en goed voor de toekomst.’’
Ensing, die 350 melkkoeien heeft op 190 hectare én zes grote en kleine daken met asbest, ging nadenken en rekenen. Hij vroeg subsidie aan, die hij ook kreeg. Maar de twijfel sloeg toe. ,,Het saneren van asbest kostte zo’n 15 euro per vierkante meter. Het kwam in totaal uit op zo’n 9 ton. Dat is best een hoop geld, het was me veel te duur. En het levert niets op. Ik dacht: ik begin er niet aan. Bovendien: ik ben veehouder. Ik heb verstand van mijn vak, maar dan moet ik straks ook nog stroom verkopen? Dan heb ik daar ook nog kopzorgen van.’’
Boeren te hulp gekomen
Enter Univé. Via zijn verzekeringsagent hoorde Ensing dat Univé een plan had om boeren met asbestdaken te hulp te komen. Dat komt er op neer dat de verzekeraar het dak laat saneren, het asbest met de gevaarlijke vezels afvoert en vervangt door een gloednieuw dak met zonnepanelen.
Univé huurt het dak vervolgens voor 20 jaar van de boer en regelt ook het onderhoud aan de panelen. De operatie, die gemiddeld per boer ruim drie ton kost, wordt betaald door de energie van de zonnepanelen te verkopen. De verzekeraar werkt bij de operatie samen met Rabobank, die zorgt voor de benodigde middelen.
Na afloop van de huurperiode van twintig jaar kan een boer het contract voortzetten of hij kan de installatie overnemen. Met dit in zijn achterhoofd besloot de veehouder in te stappen. Inmiddels liggen er op twee van zijn daken 2230 panelen en is ruim 5800 vierkante meter asbest afgevoerd. De opgewekte energie is voldoende voor 270 huishoudens.
Lastige investering
Volgens Jan Willem Bolhuis van Univé is er veel animo voor de asbestsanering bij boeren. De eerste pilot was in Overijssel. Inmiddels zijn op zo’n vijftig boerderijen in het hele land de asbestdaken verwijderd. Ruim 1300 boeren staan op een wachtlijst. En er komen nog altijd aanmeldingen binnen.
,,Veel boeren willen graag van de asbest af. Maar dat kost veel geld. Het is een lastige investering, want dat dak doet niets met je omzet. En nu kunnen we met behulp van de zon die panelen terugverdienen. Ons uitgangspunt is dat we de boeren willen ontzorgen en hun financiële positie niet raken.’’
Univé heeft zelf ook een belang als verzekeraar, zegt hij. Asbest is een onverzekerbaar risico geworden. ,,Destijds was de overheid met wetgeving bezig en zouden asbestdaken verboden worden. Het lukt nu niet meer om een asbestdak te verzekeren vanwege het risico. Bij een brand zijn de opruimkosten heel groot. Bovendien mag zo’n niet meer gerepareerd worden. Je mag er niet meer aan werken.’’
Operatie is vastgelopen
Op dit moment ligt het project nagenoeg stil door gebrek aan capaciteit op het stroomnet. Daardoor krijgen boeren geen nieuwe aansluiting op het net. ,,We zouden op dit moment prima weer projecten kunnen oppakken, maar de boeren krijgen helaas geen aansluiting. We zitten er wel bovenop, hebben steeds contact met netbeheerders. En we kijken of we iets met opslag kunnen doen, zodat we het net kunnen ontzien. Tot nu toe heeft dat nog niets opgeleverd’’, verzucht Bolhuis.
Ensing heeft geen spijt van zijn beslissing. Hij kon een deel van de panelen terugkopen van Univé waardoor hij ook in zijn eigen stroomverbruik kan voorzien. ,,Het enige wat ik denk is dat ik het misschien toch wel zelf had moeten doen’’, lacht Ensing.
,,Maar wij zijn geen energieboeren. Als die panelen allemaal van ons waren geweest, hadden we vreselijk veel buikpijn gehad doordat ze er al geruime tijd lagen maar nog niet waren aangesloten. Je hebt dan de onzekerheid van een tweede tak waar we totaal niet in thuis waren. Dat hebben we nu niet’’, besluit zijn vrouw Geke Ensing.
